Toen ik aan de opleiding Basis Islamologie begon, verwachtte ik persoonlijk niet al teveel van de opleiding. Voorheen had ik namelijk kortdurende islamcursussen gevolgd waar ik jammer genoeg maar vrij weinig aan had overgehouden. Toch dacht ik, laat ik maar weer eens in het diepe springen en kijken waar de vloed mij brengt.
Zonder ook maar enige overdrijving moet ik toegeven dat ik vanaf de eerste les direct van mijn à propos was. Al die boeken die ik had gelezen, al die lezingen die ik had gevolgd, al die cursussen die ik had bijgewoond; voor iemand die vanaf haar tienerjaren claimde te praktiseren had ik toch barweinig kennis. Een keiharde klap in mijn gezicht. Een klap genaamd de realiteit welke mij enkel en alleen heeft gedreven tot meer inspanning en betere inzet voor hét ultieme resultaat, namelijk; de verwezenlijking van de aanbidding van Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa met als doel het bereiken van Zijn tevredenheid.
Voorheen kon ik me moeilijk voorstellen dat er een islamitisch instituut zou kunnen bestaan die een opleiding op wetenschappelijk niveau zou kunnen aanbieden. Hoewel aan het begin van de opleiding nogal basale kennis wordt verworven, wordt er direct een wetenschappelijke houding van de studenten verwacht. “Je bent volwassen, hebt vrijwillig voor de opleiding gekozen en met een aanbidding bezig, namelijk het verwerven van kennis om daarmee Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa beter te kunnen aanbidden.” Er wordt van de studenten verwacht dat ze serieus omgaan met de kennis en hun intentie continu controleren op zuiverheid. “Ik doe kennis op, maar waarom doe ik eigenlijk kennis op? Om het als zware boeken op mijn rug te dragen, of om het daadwerkelijk in praktijk te brengen; de toenadering tot Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa beogend? Ik doe kennis op, maar van wie verwacht ik de beloning nu eigenlijk? Van mijn medestudenten of van Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa?” Een interne strijd die je continu voert met jezelf met als doel het realiseren of behouden van de zuivere intentie, de basis van alle zaken; al-ikhlaas.
Wat ik écht subliem vind aan IvOE, is dat de nadruk niet alleen ligt op tekstuele kennis maar dat je als het ware wordt opgevoed met de kennis. We hebben een hadith of een aayah, maar hoe kunnen wij van deze kennis profiteren in ons dagelijkse leven? Het is een praktische wetenschappelijke aanpak die ik vaak heb gemist in boeken, lezingen of zelfs in lessen. Daarnaast gaat het niet enkel en alleen om de bestudering van verschillende grootse werken, maar word je tevens gestimuleerd tot het leggen van verbanden tussen verschillende disciplines binnen de islamitische wetenschappen; denk aan het verband tussen een bepaald wetsoordeel (fiqh) en de fundamentele grondslagen van de islamitische jurisprudentie (usoel ul-fiqh). Je leert dat de Islaam bestaat uit verschillende disciplines die allen met elkaar in interactie zijn en niet zonder elkaar kunnen. Je gaat het belang van kennis beter inzien en je realiseert je dat het ontbreken van kennis de hoofdoorzaak is geweest voor het verval van de moslimgemeenschap. Doordat je actief wordt betrokken bij de da3wah (zo help je bijvoorbeeld bij het organiseren van conferenties of andere kennisrijke activiteiten), ga je niet meer denken in ik-, maar in wij-termen. “Wat kan ik doen om bij te dragen aan het herstel van de positie van de moslimgemeenschap? Al is het maar met een klein stapje richting vooruitgang?”
Maa-shaa’-Allaah. Eenmaal van de zoete vrucht geproefd kon ik niet meer zonder! Voordat ik bij IvOE zat, kon ik mezelf absoluut niet motiveren tot het volgen van een studie. Eenmaal aangevangen met de opleiding merkte ik van mezelf dat ik altijd bij de lessen aanwezig was, mijn werk altijd af en naar behoren had, de stof buiten de lessen om individueel bestudeerde en de gehele week uitkeek naar de lessen; en dat niet voor de gezelligheid met de zusters (waar de nadruk absoluut niet op lag binnen het instituut), maar daadwerkelijk voor de lessen zelf. Toen realiseerde ik me dat ik helemaal niet slecht was in studeren, maar dat ik nooit een studie heb gevonden die mij daadwerkelijk heeft weten te motiveren tot actieve beschouwing en bestudering. Zo heeft het instituut bijgedragen aan het versterken van mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde, wat mijn gehele waarnemen, denken, aanbidden en daarmee mijn gehele leven veranderd heeft.
Soms gaan de zaken van een leien dakje, maar nog veel vaker word je beproeft tijdens je kennis vergaren. Hoe kan het ook anders? Je bent bezig met de meest geweldige aanbidding en juist dan richten shaytaan en zijn helpers de pijlers op jou. Ondanks alle mogelijke tegenslagen ben ik er na al die jaren nog, Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa heeft mij bevoorrecht en waar ik dat aan heb verdiend snap ik niet helemaal. Het enige dat ik snap is dat ik enorm dankbaar moet zijn voor deze geweldige mogelijkheid. Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa heeft mij in staat gesteld om kennis op te blijven doen, en ik moet deze kennis daarom blijven investeren en inzetten om Zijn tevredenheid te kunnen behalen; alleen dan zal ik met Zijn toestemming kunnen slagen in het wereldse alsook in het hiernamaals. Ik vraag Allaah subhaanahu wa-ta3aalaa om het succes in het wereldse en het hiernamaals. Moge Hij het instituut blijven zegenen, haar in stand blijven houden en haar als middel maken voor de moslimgemeenschap om Zijn tevredenheid te kunnen behalen.
Walhamduli-llaahi Rabbil 3aalamien
